Met mijn 6 jaar chauffeurs ervaring, droom ik regelmatig dat ik in een file sta.

Deze slome en saaie details zal ik je besparen. Want hier ging het vandaag niet om. Vreemd werd ik wakker vannet zeg! Ik vergat iets en mocht een auto lenen, van Enkhuizen naar Deventer en terug. Het ging om een oudere zilvergrijze BMW 5 of 7 serie. Ik kreeg in Enkhuizen sleutels en moest wel ergens een tussenstop maken. Ik was die dag al eerder op die manier, op en neer gereden met opa en oma. Die zaten nu nog rimpeliger en meer in elkaar gedoken erbij, dan nadat ze dood gingen. Er was véél tegenwind naar Deventer. Die wind hield ons op een totale topsnelheid van 50 km/u. Dit werd mijn 2-de pendel rit. Hierom mocht ik een BMW, voor veiligheids redenen lenen. Affijn op de snelweg blaasde ik flink. Auto’s mochten op de linkerrij-strook blijven rijden, om bochten af te snijden. I.p.v. tegenwind was het nu gaan vriezen. Dat ziet er mooi uit langs de snelweg, als alles bevroren is! Maar op de snelweg afrit sneeuwde het opeens héél hard! Ik reed daarop schuin 150 tot 300 meter, de zéér besneeuwde dijk af. En onderweg daarvan ijselde het zomáár! Dus die afstand leek 2 km. te duren, voordat ik dacht dat ik er eindelijk vanaf was! Eenmaal onderaan de dijk aangeland, stuiterde ik glijdend de snelweg oprit op. En ik dacht mooi die BMW is niet kapot! De tegenliggers waren inmiddels door het groene licht gaan rijden. Dus met veel gehannis kon ik de BMW net op tijd, de juiste weghelft op krijgen. Aah dat scheelde een auto lengte, of ik had als spookrijder een kettingbotsing veroorzaakt! Gelukkig was ik dichtij de plaats van tussenstop. Naast de wegen was het wit van de sneeuw en op de weg lag ijsel. Toen wilde die A.B.S. weinig werken, in combinatie met de semi-automatische versnellingsbak. De achterwielen hadden weinig grip meer in bochten. Dus gleed ik die parkeerplaats van dat restaurant op en hanniste, om die achterkant met ijsel steeds onder de knie te houden! Die gleed maar en gleed maar. Ik gooide steeds het stuur om, om de BMW zigzaggend tot stilstand te brengen. Dat lukte. Met het tank klepje en knipperlichtje daaronder, belandde ik alléén tegen een lantaarnpaal. Dat tikje was genoeg, om iedereen het restaurant uit te krijgen! Het héle restaurant stroomde leeg, om mijn deukje en kapot lichtje te bekijken. En wie was daartussen? De eigenaar van die BMW! Die was al aangekomen op het feest en leek boos. Inmiddels dreunden alle auto’s, wegens ijsel tegen elkaar het heuveltje af. Toen iedereen dit zag en zich een weg naar binnen probeerden te banen, leek mijn wijze van parkeerstijl opzienbarend goed! Die stond als enigste nog voor de deur en nog steeds tegen de lantaarnpaal aan. Daardoor kon ie géén kant uit. De eigenaar van de BMW, leek me op weg naar binnen niet te willen spreken. Inmiddels waren de groene afval containers, geleegd door vuilnismannen voor mijn huis. Door het dreunend geluid werd ik wakker, droomde ik daardoor nu heftig? Voor m’n medogenloze ex-collega coureur en chauffeur: